Inmiddels is hetwoensdagavondenzit ik hier op het balkon van onze kamer van de B & B bij de Nederlandsecamping in Albanie (waar de ezeltjes al dan niet met met kar langskomen) te typen terwijl Quinten voetbal zit te kijken.

We hebben een kamer gehuurd omdat het bij aankomst hier weer eens ging regenen en het tentenveldje nog lekker soppig was omdat het ook hier een paar dagen geplensd had. Nu is het weer droog en een lekker temperatuurtje enhebben weeen mooie kamer met balkon voor 15 euro p.p. met ontbijten een primagratisinternetverbinding, dusdaar kun je geen armoe voor lijden.

Vanochtend vroeg vertrokken, gelukkig droog in kunnen pakken, ook onderweg verder geen regen gehad.Het was wel een enerverend dagje.

Aan de grens was het niet druk maar werd alles wel weer heel goed bekeken. Ze waren wel aardig.

De wegen in Albanie waren deels verschrikkelijk slecht maar deels ook goed te doen.Eerst reden we door het binnenland op bochtige tweebaanswegen met af en toebehoorlijk veelkuilen en slechte bermen. Daar werd je behoorlijk tureluurs van. Je mochtheel vaak maar 30 of 40 km/uur rijden, maar goed ook, want dan kwam er weer een ezeltje langs of een oud vrouwtje met een bos hout op haar rug.De auto's die we tegen kwamen waren voor 80% Mercedessen (veel oude maar ook wel nieuwere), heel apart. (Oh daar komt net weer een ezeltje voorbij, zo leuk).

We hadden geen geld gewisseld en vroegen in een restaurant of we met euro's konden betalen. Niemand sprak een woord Engels en het leek of ze nog nooit van euro's hadden gehoord. Er werd nog een meisje bijgehaald die zogenaamd een beetje Engels sprak maar dat bleek niet veel voor te stellen. We hebben toen maar niets genomen om problemen te voorkomen en we hadden nog genoeg te drinken in de auto. Het was wel een hele vertoning en we moesten er allemaal om lachen.

Later hebben we nog getankt bij een oud mannetje die ook geen Engels sprak maar wel graag euro's wilde hebben. Met handen en voeten hebben we toen voor een paar tientjes kunnen tanken en hij was weer blij met zijn euro's. Op het platteland heeft de tijd daar echt stilgestaan, ook in de stadjes, waar ze gewoon midden op straat lopen alsof er geen auto's bestaan, die rijden er trouwens best wel veel, dat viel ons mee, er waren ook overal benzinestations waar je ook iets kon kopen. We hadden echter alles meegenomen, je weet maar nooit....

Het laatste deel van de reis ging wel over redelijk goede wegen maar daar hadden we weer te maken met een ander fenomeen: het rijgedrag van de Albanezen. Er lijken geen verkeersregels te bestaan, iedereen doet maar wat en op de 'snelweg' rijden dus ook weer ezels, fietsen en staan kinderen langs de kant dingen te verkopen, zodat je voorganger plots aan de kant van de weg kan gaan staan om even te shoppen. Verder zagen we veel 'spookrijders' wat normaal leek te zijn. Wonderlijk genoeg gebeurden er wel veel bijna-ongelukken maar ging het toch steeds weer net goed.

Het meest hilarische waar we mee te maken kregen was het rijden in een 'file', daar worden de Albanezen erg zenuwachtig en agressief van. Zodra er maar even een vertraging in het verkeer is gaan ze ''duwen en trekken'' en proppen er aan alle kanten tussen. Soms dringen ze drie of vier rijen dik naast elkaar om toch maar voor te kruipenterwijl de vertraging ontstaat door het slechte wegdek. Door hun gedoe wordt de vertraging alleen maar erger en zo gaat dat maar door. Ze schelden elkaar de huid vol maar doen allemaal hetzelfde. Quinten laat zich normaliter niet gauw in de luren leggen maar hier was maar 1 reactie mogelijk en ze gewoon hun gang laten gaan. We stondenbv in een rijtje auto's en er kwam een rij tegenliggers, de weg was niet erg breed, de weg was slecht dus men reed heel langzaam.Dan kwamen ze je zowel links als rechts voorbij om toch maar een plaatsje op te schuiven. Het was dan dus zaak je hachje te redden en maar rustig te blijven. We hebben er wel erg om moeten lachen, maar het is natuurlijk schandalig gedrag. Ze moesten eens in Nederland rijden, dan krijgen ze allemaal een hartvezakking...hahaha.

Goed, dit waren onze belevenissen in Albanie tot zover, misschien morgen nog wat maar we zitten nu al vrij noordelijk dus we gaanvia Monte Negro naar Dubrovnik, waar we een paar jaar geleden op een fijne camping hebben verbleven, waar we nu weer naar toe gaan. Daar ons laatste wasje doen en verder met onze terugreis.