In onze laatste nacht op de camping in Parga worden we opgeschrikt door een plensbui. 's Morgens blijkt dat door de harde kale ondergrond de hele boel onder de modder is gespetterd, een ravage. Hoe dit weer enigszins redelijk in de auto te krijgen. Quinten heeft een hele toer om de tent weer netjes in te pakken, de stoeltjes zien er niet uit maar de campingbaas die net met de tuinslang in de weer is, is zo vriendelijk om ze af te spuiten, dat scheelt een stuk. Op het gemakje alles ingepakt want we hebben maar een kort ritje voor de boeg naar Ioannina.

Aldaar aangekomen gaat het weer gieten en komen we de motorrijders uit Parga (Simon en Hetty)weer tegen die een ongelukje hebben gehad en al de hele week op de camping vast zitten. Later op de dag wordt het wel weer droog. Op maandag is het echter weer bingo. Het giet bijna de hele dag en we kunnen zelfs de bergen aan de overkant van het meer (waaraan de camping zich aan bevindt) niet meer zien. Het is wel fascinerend om de bergen te zien verdwijnen in de wolken of inweer een plensbui en dan weer te zien verschijnen als het eventjes droog is. We willen eigenlijk een tochtje in deze bergen gaan maken maar dat is nu niet te doen. Bovendien is het ook nog koud, zo'n graad of 15.

Van maandag op dinsdag giet het de hele nacht en de hele camping staat bijna blank. De tent van Simon en Hettyis ondergelopen, die helpen we verhuizen naar een droger plekje. Er staan ook nog een paar Canadese fietsers en ook nog wat andere tenten dus het is allemaal gedeelde smart en het hoort erbij, maar leuk is het niet.

Dinsdagmiddag wordt het weer even droog en gaan we met een bootje naar een eilandje bij Ioannina waar we een wandeling maken. 's Avonds gaat het weer regenen en kunnen we weer onze kipfilet die we al een paar dagen in de koelkast hebben, niet met goed fatsoen klaarmaken. Dusmaar weer met Simon en Hettynaar het restaurant om de hoek van de camping. Daar gezellig gekletst maar welbesloten dat, als het morgen droog is, we (met pijn in ons hart) de Zagoriabergen laten schieten en op pad gaan naar Albanie. De motorrijders moeten nog even blijven want Hetty kan nog niet op de motor zitten met haar gewonde schouder.