Dubrovnik

Op vrijdag houden we een onderhouds- en rustdag, d.w.z. de was doen, Q's hoofd scheren, auto opruimen etc. en verder lekker niksen en van het zonnetje genieten. Heerlijk (Corrie we zeggen het vaak hoor). Op zaterdag zijn we naar Dubrovnik gegaan met de bus, een schitterende stad waar we al eens geweest zijn en veel foto's hebben gemaakt. Dat doen we nu dus niet, ook wel eens lekker om alleen maar te kijken (Dat geldt trouwens ook voor de rest van Kroatie, zie onze foto's van de vorige keer op:

http://travel.webshots.com/album/565481079TlKGUs

Het is heerlijk weer en veel minder druk dan de vorige keer, dus weer een lekker dagje. Vandaag (zondag) zijn we weer een camping verder (mét internet), ook bekend terrein zoals alles vanaf nu.

Van Albanie naar Dubrovnik

Woensdagavond hebben we in Albanie nog even een wandelingetje gemaakt in de buurt van de camping op het platteland Iedereen zwaait ons vriendelijk gedag en een oud baasje die met zijn schapen en geiten op stap is, probeert een praatje te maken, dat lukt natuurlijk niet. We maken een foto van hem die we laten zien, daar is hij wel verguld mee. Lekker gedouched en geslapen, fijn na al die regenperikelen op de camping. Volgens de weerberichten wordt het nu weer overal goed, dus we hebben weer goede moed.

Donderdag: Zoals ik al schreef zaten we ver in het noorden van Albanie en waar we nu gedacht hebben dat de rest van de wegen wel redelijk goed zouden zijn en dat het bovendien niet zo ver zou zijn, was dat een misvatting, het was een drama!. Over de 50 km naar de grens hebben we ongeveer 3 uur gedaan. Putten, butsen en kuilen, we waren geheel geshaked.

Aan de grens bleek er een computerstoring te zijn. Na een half uur wachten werden onze paspoorten niet eens bekeken en mochten we zo door. Nog wel gekletst met een Engelsman op een motor die in 3,5 weken een tocht had gemaakt van Engeland door Frankrijk, Duitsland Polen Oekraine en Rusland door naar Griekenland en dus ook over de heerlijke wegen van Albanie en dat alles op de motor. Mochten wij denken dat we wat hadden meegemaakt, respect voor deze man. Het was ook nog een echte Engelsman, ala James Bond, lachen.

Dit was dus de grens naar Monte Negro, een wel modern land waar we nog boodschappen hebben gedaan in een moderne supermarkt (o.a. twee heerlijke malse karbonaadjes voor 99 eurocent!). De boodschappen werden voor ons op de band gelegd door een jongemn, door een andere weer ingepakt en door een andere naar de auto gebracht, aldaar in onze auto geladen (dat viel nog niet mee gezien onze zooi in de achterbak), waarna hij het karretje weer meenam. Waar vind je nog zo'n service. De parkeerplaats was ook nog bewaakt, hoe is het mogelijk voor die prijzen.

Vervolgens weer het nodige oponthoud aan de grens met Kroatie en we moesten ook nog met een veerboot over een watertje, dat vergde ook de nodige tijd. Al met al hebben we 8 uur gedaan over 250 km! Na de dag van gisteren hadden we het er wel even mee gehad! Aangekomen op onze camping nabij Dubrovnik is het daar heerlijk rustig en hebben we eindelijk eens gekookt (die karbonaadjes!). Het is ook heerlijk weer, dus weer genieten geblazen.

Albanie, land van Mercedessen en ezelkarren

Inmiddels is hetwoensdagavondenzit ik hier op het balkon van onze kamer van de B & B bij de Nederlandsecamping in Albanie (waar de ezeltjes al dan niet met met kar langskomen) te typen terwijl Quinten voetbal zit te kijken.

We hebben een kamer gehuurd omdat het bij aankomst hier weer eens ging regenen en het tentenveldje nog lekker soppig was omdat het ook hier een paar dagen geplensd had. Nu is het weer droog en een lekker temperatuurtje enhebben weeen mooie kamer met balkon voor 15 euro p.p. met ontbijten een primagratisinternetverbinding, dusdaar kun je geen armoe voor lijden.

Vanochtend vroeg vertrokken, gelukkig droog in kunnen pakken, ook onderweg verder geen regen gehad.Het was wel een enerverend dagje.

Aan de grens was het niet druk maar werd alles wel weer heel goed bekeken. Ze waren wel aardig.

De wegen in Albanie waren deels verschrikkelijk slecht maar deels ook goed te doen.Eerst reden we door het binnenland op bochtige tweebaanswegen met af en toebehoorlijk veelkuilen en slechte bermen. Daar werd je behoorlijk tureluurs van. Je mochtheel vaak maar 30 of 40 km/uur rijden, maar goed ook, want dan kwam er weer een ezeltje langs of een oud vrouwtje met een bos hout op haar rug.De auto's die we tegen kwamen waren voor 80% Mercedessen (veel oude maar ook wel nieuwere), heel apart. (Oh daar komt net weer een ezeltje voorbij, zo leuk).

We hadden geen geld gewisseld en vroegen in een restaurant of we met euro's konden betalen. Niemand sprak een woord Engels en het leek of ze nog nooit van euro's hadden gehoord. Er werd nog een meisje bijgehaald die zogenaamd een beetje Engels sprak maar dat bleek niet veel voor te stellen. We hebben toen maar niets genomen om problemen te voorkomen en we hadden nog genoeg te drinken in de auto. Het was wel een hele vertoning en we moesten er allemaal om lachen.

Later hebben we nog getankt bij een oud mannetje die ook geen Engels sprak maar wel graag euro's wilde hebben. Met handen en voeten hebben we toen voor een paar tientjes kunnen tanken en hij was weer blij met zijn euro's. Op het platteland heeft de tijd daar echt stilgestaan, ook in de stadjes, waar ze gewoon midden op straat lopen alsof er geen auto's bestaan, die rijden er trouwens best wel veel, dat viel ons mee, er waren ook overal benzinestations waar je ook iets kon kopen. We hadden echter alles meegenomen, je weet maar nooit....

Het laatste deel van de reis ging wel over redelijk goede wegen maar daar hadden we weer te maken met een ander fenomeen: het rijgedrag van de Albanezen. Er lijken geen verkeersregels te bestaan, iedereen doet maar wat en op de 'snelweg' rijden dus ook weer ezels, fietsen en staan kinderen langs de kant dingen te verkopen, zodat je voorganger plots aan de kant van de weg kan gaan staan om even te shoppen. Verder zagen we veel 'spookrijders' wat normaal leek te zijn. Wonderlijk genoeg gebeurden er wel veel bijna-ongelukken maar ging het toch steeds weer net goed.

Het meest hilarische waar we mee te maken kregen was het rijden in een 'file', daar worden de Albanezen erg zenuwachtig en agressief van. Zodra er maar even een vertraging in het verkeer is gaan ze ''duwen en trekken'' en proppen er aan alle kanten tussen. Soms dringen ze drie of vier rijen dik naast elkaar om toch maar voor te kruipenterwijl de vertraging ontstaat door het slechte wegdek. Door hun gedoe wordt de vertraging alleen maar erger en zo gaat dat maar door. Ze schelden elkaar de huid vol maar doen allemaal hetzelfde. Quinten laat zich normaliter niet gauw in de luren leggen maar hier was maar 1 reactie mogelijk en ze gewoon hun gang laten gaan. We stondenbv in een rijtje auto's en er kwam een rij tegenliggers, de weg was niet erg breed, de weg was slecht dus men reed heel langzaam.Dan kwamen ze je zowel links als rechts voorbij om toch maar een plaatsje op te schuiven. Het was dan dus zaak je hachje te redden en maar rustig te blijven. We hebben er wel erg om moeten lachen, maar het is natuurlijk schandalig gedrag. Ze moesten eens in Nederland rijden, dan krijgen ze allemaal een hartvezakking...hahaha.

Goed, dit waren onze belevenissen in Albanie tot zover, misschien morgen nog wat maar we zitten nu al vrij noordelijk dus we gaanvia Monte Negro naar Dubrovnik, waar we een paar jaar geleden op een fijne camping hebben verbleven, waar we nu weer naar toe gaan. Daar ons laatste wasje doen en verder met onze terugreis.

Nattigheid!!

In onze laatste nacht op de camping in Parga worden we opgeschrikt door een plensbui. 's Morgens blijkt dat door de harde kale ondergrond de hele boel onder de modder is gespetterd, een ravage. Hoe dit weer enigszins redelijk in de auto te krijgen. Quinten heeft een hele toer om de tent weer netjes in te pakken, de stoeltjes zien er niet uit maar de campingbaas die net met de tuinslang in de weer is, is zo vriendelijk om ze af te spuiten, dat scheelt een stuk. Op het gemakje alles ingepakt want we hebben maar een kort ritje voor de boeg naar Ioannina.

Aldaar aangekomen gaat het weer gieten en komen we de motorrijders uit Parga (Simon en Hetty)weer tegen die een ongelukje hebben gehad en al de hele week op de camping vast zitten. Later op de dag wordt het wel weer droog. Op maandag is het echter weer bingo. Het giet bijna de hele dag en we kunnen zelfs de bergen aan de overkant van het meer (waaraan de camping zich aan bevindt) niet meer zien. Het is wel fascinerend om de bergen te zien verdwijnen in de wolken of inweer een plensbui en dan weer te zien verschijnen als het eventjes droog is. We willen eigenlijk een tochtje in deze bergen gaan maken maar dat is nu niet te doen. Bovendien is het ook nog koud, zo'n graad of 15.

Van maandag op dinsdag giet het de hele nacht en de hele camping staat bijna blank. De tent van Simon en Hettyis ondergelopen, die helpen we verhuizen naar een droger plekje. Er staan ook nog een paar Canadese fietsers en ook nog wat andere tenten dus het is allemaal gedeelde smart en het hoort erbij, maar leuk is het niet.

Dinsdagmiddag wordt het weer even droog en gaan we met een bootje naar een eilandje bij Ioannina waar we een wandeling maken. 's Avonds gaat het weer regenen en kunnen we weer onze kipfilet die we al een paar dagen in de koelkast hebben, niet met goed fatsoen klaarmaken. Dusmaar weer met Simon en Hettynaar het restaurant om de hoek van de camping. Daar gezellig gekletst maar welbesloten dat, als het morgen droog is, we (met pijn in ons hart) de Zagoriabergen laten schieten en op pad gaan naar Albanie. De motorrijders moeten nog even blijven want Hetty kan nog niet op de motor zitten met haar gewonde schouder.

Lui strandweekje

We zijn hier dus de hele week gebleven, heerlijk plekje in de schaduw op 2 min. van het strand. Er zijn wel veel toeristen maar ook veel Grieken. Parga is een gezellig toeristenplaatsje, waar we wel eens gaan eten, een half uurtje lopen over een heuvel, goed voor de conditie omdat we wel errug lui worden hier. Verder erg genoten van het heerlijke strandweer en het was ook fijn om eens een weekje niet te rijden. Morgen gaan we dus alsnog naar Ioannina waar we een week geleden ook al naar onderweg waren. Nog maar 3 weekjes te gaan, het gaat nu toch wel snel.........

Plannen gewijzigd

Onderweg naar Ionannina (waar we een rit gaan maken door het Zagoriagebied alvorens naar Albanie te vertrekken) kwamen we op het idee om toch nog maar even door te rijden naar de kust, het was niet zo ver en we hebben nog zin om even een paar dagen aan het strand te vertoeven nu het erg warm weer is. Aldus zijn we terecht gekomen in Parga, camping vlak aan het strand, op een rustig tentenveldje met heerlijke schaduw onder de sinaasappel- en citroenbomen. Quinten heeft op de camping de voetbalwedstrijd tegen Denemarken bekeken. Hoe lang we hier zullen blijven is nog onbekend. Groetjes vanuit Parga.

Meteora

De Meteorakloosters zijn heel bijzonder en wat ons betreft een wereldwonder. Het zijn een aantal kloosters die bovenop hoge rotsen liggen. In vroeger tijdens kon men alleen maar in een net naar boven worden getakeld. Nu zijn er trappen gemaakt en er is ook een weg waarover je met de auto kunt rijden. Daarna is het nog wel klimmen geblazen en het is ruim over de 30 graden. Het is echter alleszins de moeite waard als je eenmaal boven bent

Er is ook nog een soort van kabelbaan over een diep ravijn, waar een soort van kooi over gaat, waarin de nonnen en de monniken zich naar beneden laten vervoeren. We hebben 1 x een paar nonnen zien gaan.

De kloosters zijn te bezoeken, weliswaar met aangepaste kleding. De vrouwen moeten perse een rok aan, als je die niet hebt moet je een omslagrok aan, ik heb er dus diverse aangehad. Verder moeten je schouders bedekt zijn en de mannen mogen niet in korte broek. We mochten nog op de foto met een monnik, die foto is echter helaas niet zo goed gelukt. Al met al een fantastische ervaring om deze kloosters te bezoeken en, zoals gezegd eindelijk Grieks weertje, errug warm dus.

Er is een zwembad op de camping, dus je kunt even afkoelen af en toe. 's Nachts koelt het sowieso lekker af dus we kunnen goed slapen. Morgen een kort ritje naar Ioannina.

De foto's van Meteora volgen nog, het kan even duren omdat we waarschijnlijk op de volgende campings (waaronder die in Albanie) geen internet hebben.

Tot de volgende keer! Enne....wel blijven schrijven hoor!

Delfi, een toppertje

We hebben een nieuwe route gemaakt, te beginnen in Delfi. Dit is natuurlijk een beroemde plaats waar we de opgravingen en het museum hebben bezocht. Deze waren erg de moeite waard en we hebben er erg van genoten. ''

Op de camping hadden we een erg mooie plek met uitzicht over gigantische olijfboomgaarden. Het was deze keer erg rustig op de camping en we zijn nog een dag langer gebleven omdat we het er zo naar ons zin hadden. We hebben ook een paar keer gekookt, wat er op de een of andere manier niet zo vaak van komt. Op woensdagavond nog even met een paar Nederlandse medekampeerders de verkiezingsuitslagen besproken, het zal weer wat worden in Nederland. Later in de week zou er weer een grote groep Zwitserse caravans arriveren dus we hadden geluk.

De laatste avond worden we verrast door een hoop herrie, geklingel en gemekker. Een grote kudde schapen en geiten moet vlak voor ons neus de berg over. Schitterend om te zien (en te horen),

Vanaf Delfi pakken we onze oude route weer op, te beginnen bij de Meteora kloosters. De hele westkust slaan we dus over, alvast een mooi plan voor een volgende keer.